Droge beglazing
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Droge beglazing is een methode waarbij glas wordt geplaatst en afgedicht met behulp van rubberprofielen of beglazingsband, zonder het gebruik van natte middelen zoals kit of stopverf.
Omschrijving
Bij droge beglazing wordt het glas in het kozijn gefixeerd en afgedicht door middel van voorgevormde profielen, meestal gemaakt van rubber of EPDM. Deze profielen zorgen voor de nodige afdichting tegen water en wind. Deze methode onderscheidt zich van 'natte beglazing' waarbij elastische kit of stopverf wordt gebruikt voor de afdichting. Droge beglazing wordt vaak toegepast bij aluminium en kunststof kozijnen, en soms ook bij houten kozijnen.
Toepassing en Normen
Droge beglazing, ook wel Systeem P genoemd in Nederlandse Praktijkrichtlijn (NPR) 3577, wordt gebruikt als afdichtingssysteem voor beglazing. Het wordt veel toegepast in zowel nieuwbouw als bij vervanging van glas. Voor een correcte uitvoering van beglazing in Nederland, inclusief droge beglazing, zijn normen zoals NEN 3576 relevant, die eisen stellen aan onder andere water- en luchtdichtheid. Het correct aanbrengen van de profielen is cruciaal voor een goede lucht- en waterdichte afsluiting.
Materialen
Voor droge beglazing worden diverse materialen gebruikt voor de afdichtingsprofielen. Vaak betreft dit rubberprofielen, zoals die gemaakt van EPDM celrubber. Deze materialen zijn duurzaam en bestand tegen weersinvloeden. Ook wordt wel specifieke beglazingsband toegepast die bedoeld is voor droge beglazingssystemen.
Vergelijkbare termen
Nat-glasmethode
Gebruikte bronnen: